این شماره: آرایش جریانات سیاسی ، راهبردها ، چالش ها ونامزدها
دوم. جریان اصلاحطلب(1)
شماره قبل در باره آرایش جریانات و نیروهای سیاسی برای انتخابات ریاست جمهوری آینده ،جریان اصولگرا را اشاره کردیم .در این شماره جریان اصلاح طلب :
الف. راهبردها:
راهبرد جریان اصلاحطلبی از هاشمی و خاتمی گرفته تا جریان افراطی و معتدل عبارت است از:
1. احیای حیثیت اجتماعی و بازگشت دوباره به صحنه اجتماع؛
2. بازگشت مجدد به قدرت و قوه مجریه؛
3. بهدست گرفتن مدیریت شوراهای شهر و روستا البته با چراغ خاموش؛ گفتنی است در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا، 185هزار نفر برای 40هزار شورا انتخاب میشوند این تعداد در تهران 31 نفر خواهد بود. جریان اصلاحطلبی بهدنبال بهدستگیری قاطع شوراها برای شکلدهی مجلس شورای اسلامی دهم است.
4. مظلومنمایی، تلاش برای تطهیر خود و تأکید بر این نکته که از تریبون رسمی و قدرت رسمی نظام سهمی ندارند و برجستهسازی این امر که مشارکت بالا در انتخابات با حضور آنان تحقق مییابد؛
5. نفوذ در میان لایههایی از اصولگرایان و برجستهسازی اختلافات میان اصولگرایان و دامنزدن به آن؛
6. تخریب، تخطئه و بزرگنمایی ناکارآمدی و عدم موفقیت دولت؛
7. برجستهسازی مطالبات مردم ازجمله گرانی، تورم، بیکاری، تحریمها و... و اصولگرایان را عامل اصلی این وضعیت معرفیکردن؛
8. تلاش برای شکلگیری یک ائتلاف بزرگ و دوقطبیکردن انتخابات میان اصولگرایان و اصلاحطلبان.
بزرگترین فرصت این جریان، در قدرت نبودن و برجستهسازی مشکلات کنونی است.
ب. چالشها:
اهم چالشهای پیش روی اصلاحطلبان عبارتاند از:
1. ازدستدادن وسیع پایگاههای اجتماعی بهدلیل عملکرد نادرست در جریان دولت اصلاحات و مجلس ششم و بهخصوص جریان فتنه؛
2. نبود چهره محوری و شاخص چون هاشمی و خاتمی برای شکلگیری ائتلاف بزرگ و موفقیت در انتخابات. گفتنی است که این دو نفر از حامیان اصلی اصلاحطلبان هستند. اما هاشمی در انتخابات شرکت نخواهد کرد و خاتمی نیز به احتمال زیاد شانسی برای احراز صلاحیت نخواهد داشت. جریان «هاشمی میآید، هاشمی نمیآید» در انتخابات گذشته نیز وجود داشت که برای ایجاد فرصت و نیز ائتلاف اصلاحطلبان و مهمتر از آن، از بین بردن فرصتهای اصولگرایان است که باید مورد توجه قرار گیرد.
3. اختلافات جدی و کشمکش میان نحلهها، طیفها و شاخههای مختلف اصلاحطلبی؛ وجود جریان معتدل و درون نظام در یک سر طیف و جریان افراطی و برانداز در سوی دیگر، گویای وضعیت جریان اصلاحطلبی است.
4. اقبال عمومی به جریان اصلاحطلب پایین است. انتخابات مجلس نهم گویای این وضعیت است.
5. حمایت اپوزیسیون و ضدانقلاب، شبکههای ماهوارهای چون BBC، VOA (صدای آمریکا)، منوتو و... از جریان اصلاحطلب و رضایتمندی این جریان از آن حمایتها.
اما نکته مهمی که نباید از آن غافل شد این است که بهرغم این چالشها اگر ائتلاف هاشمی – خاتمی بر سر لیست واحدی شکل گیرد و از سوی دیگر جریان اصولگرا به وحدت نرسد، وضعیت انتخابات در شرایط حساس و شکنندهای قرار خواهد گرفت که اولین نتیجه آن افزایش مشارکت در انتخابات و از سوی دیگر دومرحلهایشدن انتخابات ریاستجمهوری و به دور دوم رفتن نامزدها خواهد بود.
ج. نامزدها:
1. اکبر هاشمی رفسنجانی مطلوبترین گزینه اصلاحطلبان برای انتخابات است، چرا که او در احراز صلاحیت مشکلی ندارد و نیز با سکوت و همراهی خود در زندانیشدن دو فرزندش (فائزه و مهدی) در مظلومیت هم قرار گرفته است. اگر هاشمی بیاید احتمال اجماع اصولگرایان نیز چون سال 84 بعید است. همچنین از نظر اصلاحطلبان هاشمی توان و قدرت چانهزنی با نظام را داراست و حاشیهای امن برای آنان فراهم میسازد. اما بیتردید هاشمی قطعا نامزد انتخابات نخواهد بود.
2. سید محمد خاتمی نیز از وضعیت مشابهی بهدلیل جایگاهش برخوردار است. احتمال تأیید صلاحیت او بهدلیل عملکرد دولت 8ساله اصلاحات و مواضع در جریان فتنه، پایین است. اصلاحطلبان تنها در یک صورت خاتمی را کاندیدای خود قرار میدهند که از ابتدا بدانند او رد صلاحیت میشود تا بهانه خوبی برای تحریم انتخابات داشته باشند. اما منش، سلوک و شخصیت خاتمی با این نظریه سازگار نیست و اصولا دیگر خاتمی سودای ریاستجمهوری در سر ندارد.
3. محمدرضا عارف، اسحاق جهانگیری، محمدعلی نجفی، حسین کمالی، محمد شریعتمداری، سید مصطفی محقق داماد و حسن روحانی از دیگر گزینههای اصلاحطلبان هستند. در این میان بهنظر میرسد که بهدلیل عدم امکان اجماع بر سر نامزد واحد، نامزدهای مطلوب طیف هاشمی رفسنجانی حسن روحانی و سپس محمدعلی نجفی هستند. طیف خاتمی هم بهدنبال محمدعلی نجفی، اسحاق جهانگیری و سپس محمدرضا عارف است.
حسین کمالی و محمد شریعتمداری برای ایجاد فضای تنفسی برای اصلاحطلبان و استفاده از تریبونهای رسمی میآیند و بهدلیل آنکه رأی ندارند بهنفع نامزد خاصی کنار خواهند کشید.
- ادامه مطلب در شماره بعد
(1) - خبرگزاری تسنیم/ رقابتی جدی، در فضایی آرام، تحلیلی از انتخابات ریاست جمهوری و آرایش نیروهای سیاسی/ عنوان مقاله علی دارابی درباره انتخابات ریاست جمهوری/ هفته نامه پنجره / تاریخ ۱۳۹۱/۱۲/۲۵